"خیلی یواشکی هایمان عوض شده است
دروغ چرا؟ بعضی ها جوان که بودند یواشکی یک کارهایی می کردند!
یواشکی ساکشان را می بستند و بدون این که پدر و مادر بفهمند با خودشان
بیرون می بردند و به بهانۀ مدرسه، جیم می زدند و می رفتند جبهه.
قبلش یواشکی دست برده بودند توی شناسنامه و سن شان را تغییر داده بودند.
بعضی ها یواشکی دار و ندارشان را می دادند به فقرا یا کمک می کردند به جبهه.
شب ها یواشکی از چادر یا اتاق یا سنگر می زدند بیرون و نماز شب می خواندند.
یواشکی های شان هم عالمی داشت.
*
شهدا! شماکه صدایتان به خدا میرسد! به او بگویید خلوت های ما را نگاه نکند...
"خیلی یواشکی هایمان عوض شده است.
آخرین مطالب
- ۹۳/۱۰/۰۶تنهایی
- ۹۳/۰۹/۲۳یواشکی
- ۹۳/۰۹/۱۱نام
- ۹۳/۰۹/۰۹مادر
- ۹۳/۰۹/۰۹زرنگی
- ۹۳/۰۹/۰۴سلام بر رقیه
- ۹۳/۰۹/۰۴منبر نی شاعر استاد سید احمد جعفری
- ۹۳/۰۹/۰۴تربت
- ۹۳/۰۹/۰۴سلام بر ....
- ۹۳/۰۹/۰۴السلام علیک یا ابا عبدالله
پیوندها
یادش به خیر!
آنروزها که تو یک "کودک" بودی!
همه ترا با "نام کوچک" صدا می زندند.
به مدرسه رفتی دیگر نام زیبایت برای شناختنت "کافی" نبود
نام خانوادگی، نام پدر و نام کلاس و نام ... هم به آن افزوده شد.
تو بزرگ شدی!
واژه ها یکی یکی از شناساندنت جا ماندند!
اکنون
تو از "واژه های قراردادی" بزرگ تری!
تو از "شناسنامه های تاریخ دار" فراتری!
تو در قواره ی عدالت و صداقت و محبتی!
تو باید شناسنامه ات را خودت بسازی!
که فردا ...
ترا با مقدار عدالت،صداقت، خشیت، محبتت و...
و در یک کلام میزان عقلت
خواهند خواند و خواهند شناخت!
برگرفته از وبلاگ حدیث نعمت
گرسخن برخی از مورخین را بپذیریم که می گویند:
مادر "رقیه جان" حضرت"شهربانو" علیهما سلام بوده است
حتما خیلی خیلی خوشحال می شویم که بدانیم
آنکه
کاخ سبز امویان را زیر پای خرابه نشینی له کرد کسی نیست جز یک
"دخــــتـــــر ایــــرانــــی" ...
یک دختر سه ساله ایرانی...
اصولا یک دختر ایرانی از کودکی
برای گریه کردن در روضه های حسین
تربیت می شود...
اصولا یک دختر ایرانی حاضر است بمیرد
ولی لبهای حسین را زیر خیزران شراب آلود یزیدیان نبیند...
دختر ایرانی
می میرد ولی سازش نمی پذیرد!
دختر ایرانی
دختر سه ساله ایرانی
می میرد
ولی دست از گریه مکتبی بر نمیدارد.
منبر نی
عقل میگفت حسینا که تو در کرب و بلایی
عشق آهسته به من گفت که نی، در دل مایی
طائر عقل کجا بر سر کوی تو زند پر
تو که فانی ز خودی گشتی و باقی به خدایی
راهبت قبله ی خود ساخت که ره یافت به جانان
جان فدای تو که هم قبله و هم قبله نمایی
عارفان جمله بگشتند در آفاق و در انفس
خوش تر از تربت پاک تو ندیدند دوایی
گاه محراب نماز تو شود گودی مقتل
گاه بر منبر نی جامعه را راهنمایی
زیر خنجر، سر نی، تشت طلا، مطبخ خولی
نشنیدیم جز از حق ز گلوی تو نوایی
سر بلند است هر آن سر که بلند است سر نی
بر سر نی نبود منزل هر بی سر و پایی
تن ناپاک چه حاصل که به سر تاج جواهر
سر پر عشق و فضیلت چه زیان بر سر نایی
ماه را سیر منازل ندهد هیچ شکستی
شمس را شب پره هرگز ندهد کسر ضیایی
جعفری شهپر عشق است که عالمگیر است
عشق دردیست که بالاتر از آن نیست دوایی
شاعر حجة الاسلام و المسلمین استاد سید احمد جعفری
اینجــــا ، تمـــام دلتنـــگی هـــای مــــن
بــــاران مــی شــونــد .... مـــن نــه شاعــــر شـــده ام ؛ نـــه اندیـــشمنـد!
مـــن ،
عاشـــق شـــده ام....
می دانـــم عشــق کـــور است و کــَــر!
ولی عشـــق به کــربـــلای تــــو
هــــم بینـــایم می کند و هــم شنـــوا ...
امام حسین (ع) فرمودند:
أَعجَزالنّاسٍ مَن عَجَزَ عَنِ الدُّعاء
عاجزترین مردم کسی است که نتواند دعا کند.
